Jak starzik Johan Skarbnika udowoł

Starzik Johan Jōnderko już kupa lot robiōł na grubie, a sztyjc na tyj samyj, bo nikaj sie niy ruszoł skuli tego, że tymu miyjscu fest przoł! Znoł tam kożdy kōntek, bezto poradziył, co na bzdury zrobić! Te wszyjski modzioki, co pod nim robiyli, yno dziynki niymu jeszcze we Skarbnika wierzili! Bo teroz na grubie robiōm yno same uczōne, co już we taki bojki niy wierzōm. Ale podle starzika Skarbnik dycki na grubie bōł a bydzie podwiel gruba bydzie stoła, bezto ôn sie staroł, coby ō nim bergmōny niy zapōmniyli!
Jedyn roz trefiył mu sie taki synek kajś ze Polski, co sam na Ślōnsk za robotōm prziwandrowoł. Tyn modziok bōł gryfny a wygodany, yno mioł jedyn feler: zdało mu sie, że na grubie yno za same sjyżdżani na dōł płacōm, a tam na dole nic robić niy trza! Styknie sie kaj we kōntku utulić, a spać wiela wlezie. I tu sie przerachowoł, bo starzik Johan dycki wszyjstek musioł mieć pod kōntrolōm! Jak mu sie tyn synek kajś zagawyndziył, to ôn poszoł go poszukać, a roz – dwa go znod. Bo roztōmiły modziok społ we takim miejscu, kaj starzik tyż czasym za modu podrzimowoł. Johan se to wziōn po lekutku! Uwiōnzoł szpugat do zieleźnego prynta, co mu bergmōny loska godali. Potym poszoł ku tymu zgniyłymu modziokowi, a zaczōn mu tym szpugatym jeździć po kicholu, ale synek sie yno ôganioł jak ôd muchōw! No to Johan go żgać zaczōn, ale tyn modzik dali niy stowoł yno sie wkurził, a wrzasknōł: Daj spokój!, ale ôczōw niy ôtworził, yno dymoł dali aże furczało! Wtynczos starzik poblindowoł mu po ôczach karbidkōm, a ryknōł basym: Gore! Za kwilka wszyjski bergmōny, co tam po blisku byli, ciepli sie ku szybowi. Pomiyndzy nimi bōł tyż tyn zgniły karlus, co sie wylōnk, że sie gruba wali, gibym podźwig sie ze spōnga i jak sornik skoczył ku szoli. Tyn synek trzōns sie a jynkoł tak, że kamraty mieli ciynżko go zrozumieć, ale w kōńcu sie kapli, że cosik ō Skarbniku godo.
– Co chcesz, ōd tego chopa? – spytoł sie go hajer Hanusik.
– Już tyle lat w Polsce mieszka – wypolył mody, co już troszka do sia prziszoł.– A dalej jakoś dziwnie gada! No bo co to jest: gore! Przecież mówi się „w górę”!

Ps. Dziynkuja panoczkowi Alojzowi Zimōńczykowi za pomōc we ślōnski korekcie.

Komentarze

Dodaj komentarz